Konkurs na przekład wiersza
Dnia 1 października 2020 w Warsaw Montessori High School został ogłoszony konkurs na przekład wiersza Aloisa Jeittelesa „An die ferne Geliebte” do muzyki Ludwiga van Beethovena.
Uczestnicy konkursu mieli za zadanie przetłumaczyć pieśń 6. ze zbioru „An die ferne Geliebte” A. Jeittelesa pt. „Nimm sie hin denn, diese Lieder” z języka niemieckiego, francuskiego oraz hiszpańskiego na język polski.
Celem konkursu było rozwijanie wrażliwości na słowo poetyckie, pogłębienie znajomości języków obcych, odkrywanie i rozwijanie uzdolnień artystycznych uczniów oraz promowanie młodych talentów. Biorąc pod uwagę poprawność językową, bogactwo językowe, nieograniczoną wyobraźnię poetycką, zrozumienie idei utworu oraz nowatorstwo przekładu wyłoniono zwycięzców:
I miejsce ex aequo
Ksawery Bednarek (język niemiecki)
Amelia Przeplasko (język francuski)
II miejsce
Antoni Bańkowski (język niemiecki)
Wyróżnienia otrzymali:
Maria Moraczewska (język niemiecki)
Dorota Łuczyńska (język niemiecki)
Maciej Ożga Grzegorzewski (język niemiecki)
Miłosz Koselski (język francuski)
Dyplomy oraz nagrody zostały przekazane uczestnikom 15 października 2020 na lekcjach języków niemieckiego i francuskiego. Nagrody zostały ufundowane przez: Przedstawicielstwo Komisji Europejskiej w Polsce, Ambasadę Szwajcarii w Warszawie, Samorząd Województwa Mazowieckiego, Wydawnictwo Draco oraz Portal Romanisty NOWELA.
An die ferne Geliebte von Alois Jeitteles
6. Nimm sie hin denn, diese Lieder,
Die ich dir, Geliebte, sang,
Singe sie dann abends wieder
Zu der Laute süßem Klang.
Wenn das Dämmrungsrot dann ziehet
Nach dem stillen blauen See,
Und sein letzter Strahl verglühet
Hinter jener Bergeshöh;
Und du singst, was ich gesungen,
Was mir aus der vollen Brust
ohne Kunstgepräng erklungen,
Nur der Sehnsucht sich bewußt:
Dann vor diesen Liedern weichet
Was geschieden uns so weit,
Und ein liebend Herz erreichet
Was ein liebend Herz geweiht.
Amelia Przeplasko
Przyjmij jedynie te pieśni
które będę Tobie śpiewał , o ma ukochana
i zaśpiewam je późną porą a będą im
towarzyszyć słodki dźwięk, delikatny
niczym dźwięk lutni!
Kiedy zmierzch rozpostrze się
W kierunku spokojnej, błękitnej
tafli jeziora i ostatni
promień umknie za
wierzchołkiem góry.
i gdy te pieśni zaśpiewam
to wydostanie się z mojej
klatki ogromna siła,
bez podstępu,
będzie tylko świadom tej długości,
Wtem któreś z nas rozłączy się,
ulegnie tym pieśniom
i jedno serce pełne uwielbienia
otrzyma drugie serce pełen
uwielbienia.
Ksawery Bednarek
WEŹ ZE SOBĄ TE PIEŚNI
Weź ze sobą te pieśni,
Które Tobie, najukochańszej, śpiewałem,
Zaśpiewaj je wieczorem
Do słodkiego dźwięku.
Kiedy przeminie zachód słońca
Nad spokojnym niebieskim morzem,
I kiedy ostatni promyk zajdzie
Za wzgórzem.
A ty zaśpiewasz co ja zaśpiewałem,
Co wybrzmiało
z mojej piersi,
Świadomym tęsknoty.
Uchylcie się przed tymi pieśniami,
Co nas tak daleko rozdzieliło,
Dotrze do kochającego serca
I je uświęci.
